WYKOPY BUDOWLANE
-
WSTĘP
-
WYKOP SZEROKOPRZESTRZENNY
-
ODWODNIENIE WYKOPU
1. WSTĘP.
Wykop - budowla ziemna w postaci odpowiednio ukształtowanej przestrzeni powstałej w wyniku usunięcia z niej gruntu.
Wszelkie wykopy należy wykonywać wraz z zastosowaniem odpowiednich środków bezpieczeństwa. Nie należy wykonywać wykopów bez skarp lub rozparcia na głębokość większą niż 1 metr w gruntach piaszczystych i 1,5 metra w gruntach gliniastych.
Wykopy można wykonywać dwoma metodami:
-
metoda czołowa - metoda ta jest skuteczna przy wykopach o dużych głębokościach, lecz małych szerokościach
-
metoda warstwową (podłużną) - metoda ta jest skuteczna przy dużych szerokościach wykopów. Można wtedy zastosować oprócz koparek także spycharki i zgarniarki, zdejmujące kolejne warstwy gruntu. W innej wersji tej metody koparka wykonuje wykop na szerokość i głębokość zasięgu łyżki, który jest następnie poszerzany przez spycharko-zgarniarki
2. ŚCIANKA BERLIŃSKA.
Zastosowanie:
-
tymczasowa obudowa głębokich wykopów;
-
przeniesienie obciążenia w postaci parcia gruntu;
-
przy odpowiedniej ochronie antykorozyjnej pali i zastosowaniu opinki betonowej lub stalowej można ją wykonać jako trwałą konstrukcję oporową.
Budowa:
-
konstrukcja z pali, najczęściej stalowych dwuteowników, o rozstawie do 3 m;
-
wypełnienie w postaci opinki, najczęściej z bali drewnianych, a także dyle żelbetowe lub wypraski stalowe;
-
w przypadku pojawienia się niewielkiej ilości wody gruntowej pod opinkę zakłada się włókninę;
-
podparcie obudowy może być zapewnione przez kotwie gruntowe lub stalową konstrukcję rozpierającą składającą się z oczepów zastrzałów i rozpór.
Technologia wykonania:
-
po wbiciu pali opinkę zakłada się za półki pali sukcesywnie w miarę głębienia wykopu, który wykonuje się etapami o miąższości dostosowanej do rodzaju i stanu gruntu;
-
w przypadku wysokiego poziomu wód gruntowych w trakcie głębienia sukcesywnie uruchamia się odwodnienie;
-
wykop wykonuje się do rzędnej posadowienia stóp, ław, a w przypadku występowania pod powyższymi gruntów nienośnych wykop pogłębia się do rzędnej spągu tych gruntów, usuwa się je i wykonuje się zasypkę gruntami niespoistymi;
-
wszystkie roboty można wykonywać systemem potokowym, co pozwala na rozpoczęcie robot konstrukcyjnych przed ostatecznym zakończeniem robot zabezpieczających i głębienia wykopu;
-
obudowa berlińska powoduje odprężenie gruntu za obudową i z tego powodu nie jest zalecana do wykonywania w bezpośrednim sąsiedztwie istniejących fundamentów lub instalacji uzbrojenia podziemnego;
-
obudowa berlińska na styk z nowo projektowaną konstrukcją, wykorzystywana na małych działkach, stanowi tracony szalunek zewnętrzny ściany podziemia, na który wykładana jest izolacja pionowa;
-
ciągły oczep stosowany jest w przypadku gdy niemożliwe jest zaprojektowanie rozparcia lub kotwienia nad stropem, po wylaniu którego można podparcie usunąć, takie rozwiązanie uniemożliwia wykonanie ściany zewnętrznej, natomiast głowice kotwi rozstawione co 2-3m można zabetonować w konstrukcji, lub pozostawić okienka pozwalające na ich odcięcie po wykonaniu podziemia.
FAZY WZNOSZENIA "ŚCIAN FUNDAMENTOWYCH PRZY ZABEZPIECZENIU WYKOPU "ŚCIANKĄ BERLIŃSKA.

FAZA 1

FAZA 2

FAZA 3

FAZA 4

FAZA 5
3. MIKROPALE.
Zastosowanie:
-
ściany zabezpieczające wykopy w pobliżu obiektów sąsiednich.
Budowa:
-
palisada składa się z mikropali o średnicy 15÷35 cm,
-
między obiektem wznoszonym a już istniejącym na ogół wystarcza 30÷60 cm.
Technologia wykonania:
-
pale wiercone w odstępach nie przekraczających 3 średnic,
-
podczas głębienia wykopu nie ma potrzeby zakładania między mikropale opinki, między mikropalami tworzą się naturalne przesklepienia, które pozwalają traktować palisadę jako ściankę ciągłą w pełni zabezpieczającą przed rozluźnieniem gruntu za obudową, ma to istotne znaczenie w przypadku głębienia wykopu w pobliżu fundamentów istniejących obiektów,
-
w przypadku wykopów o większych głębokościach, palisadę rozpiera się, lub kotwi wykonując przy tym żelbetowe,lub stalowe oczepy.
4. ŚCIANKA SZCZELNA.
Zastosowanie:
-
zabezpieczenie wykopu (uniemożliwić przemieszczanie znajdującego się za ścianką gruntu w kierunku poziomym),
-
uniemożliwiają przepływ wód otwartych, gruntowych lub powierzchniowych znajdujących się za ścianką,
-
zapewniają przejęcie spodziewanego parcia gruntu i wody,
-
umocnienie nabrzeża w budownictwie hydrotechnicznym.
Budowa:
-
konstrukcja tymczasowa, lub stała złożona z podłużnych elementów, brusów (grodzic),
-
rodzaje ścianek szczelnych:
- drewniane,
- stalowe,
- żelbetowe,
- PCV.
Technologia wykonania:
-
grodzice zagłębia się w grunt ściśle jeden obok drugiego, tak aby całość stanowiła szczelną płytę obciążoną płytami poziomymi niekiedy również siłami pionowymi,
-
grodzie stalowe stosuje się we wszelkich rodzajach gruntów,
-
sposoby wprowadzania ścianek w grunt:
- dynamiczne poprzez użycie wibratorów hydraulicznych,
- dynamiczne poprzez zastosowanie młotów o dużej energii udaru,
- statyczne poprzez wciskanie brusów w grunt, -
ścianki szczelne mogą być wspornikowe, rozpierane i kotwione kotwami gruntowymi,
-
wykonywanie kotwii gruntowych:
- wywiercenie otworu,
- wprowadzenie w otwór cięgna,
- wykonanie zastrzyku na odcinku nośnym kotwii,
- napięcie cięgna,
- dokończenie zastrzyku.
PROFILE GRODZIC STALOWYCH.
5. ŚCIANKA SZCZELINOWA.
Zastosowanie:
-
głębokie fundamenty pośrednie,
-
konstrukcja oporowa zabezpieczająca wykopy fundamentowe, skarpy itp.,
-
zabezpieczenie wykopu oraz ściany zewnętrzne części podziemnej budynku.
Budowa:
-
konstrukcja żelbetowa,
-
grubości: 60, 80, 100, 120 i 150 cm.
Technologia wykonania:
-
konstrukcja formowana w szczelinach gruntowych, których stateczność w trakcie głębienia jest zapewniona przez zawiesinę bentonitową,
-
w trakcie budowy podziemia ściana może pracować jako wspornik, lub przy znacznej głębokości wykopu być zabezpieczona kotwami gruntowymi lub rozporami stalowymi.
Bibliografia:
-
Praca zbiorowa pod redakcją Janusza Panasa: Nowy Poradnik majstra budowlanego. Warszawa: Arkady, 2008, s. 112. ISBN 978-83-213-4247-4.
